Beste 50 Platen van 2012

Deze lijst is volstrekt persoonlijk.

 

1 Dans Dans – Dans Dans 

Bert Dockx van oa Flying Horseman, Fred Lyenn van oa Lyenn, Mark Lanegan Band en (sort of) Ornette Coleman en Steven Cassiers van oa Dez Mona. Plaat die me dit jaar het stevigst omver geblazen heeft. Garagejazz, blues, Sun Ra, Monk, Morricone,… Allemaal in één melting pot waar verdomme zelfs iets beters uitkomt. Nog indrukwekkender live – wanneer ze bv met gitaar, bas en drum het werk van pianist Thelonious Monk een motherfucker van een facelift geven. 

2 The Robert Glasper Experiment – Black Radio

Denk: het omgekeerde van Madlib’s Shades Of Blue. Jazzpianist Robert Glasper maakt jazz van hip hop. Of hip hop van jazz – whatever dat omgekeerde van Shades Of Blue mag zijn. Bijgestaan door oa Erykah Badu, Mos Def, Bilal… Sublieme cover van Smells Like Teen Spirit, hun concert in de Handelsbeurs behoort tot een van de betere van het jaar.

3 Lianne La Havas – Is Your Love Big Enough 

Een remedie tegen de bij bosjes vallende popzangeresjes met gebroken vleugels. Wat een stem! Wat een charisme! Wat een prachtige songs! Wat een diepe, donkerbruine paarlemoeren ogen! Ze wil Beyoncé achterna? Van mij mag ze.

4 Flying Lotus – Until The Quiet Comes

Ja dus. Ja, Flying Lotus kan dus nóg beter dan Cosmogramma. Until The Quiet Comes is een heerlijke plaat om met een al opkomende kater huiswaarts te rijden na een nachtje stappen (in theorie, want dronken rijden mag niet jongens en meisjes). Bovendien bewees hij dit jaar ook nog onder zijn obscure alter ego Captain Murphy dat hij nog kan rappen ook. Z’n concert enkele weken geleden in de Paradiso was een dikke WAUW.

5 Death Grips – The Money Store

Omdat er nog echte, smerige rauwe hip hop-platen gemaakt worden zonder dat ze over G-strings, G-units en chromed hydraulics hoeven te gaan. Death Grips maakte hip hop weer wat punk.

6 Ariel Pink’s Haunted Graffiti – Mature Themes

Gek of geniaal? Hate him or love him, maar feit is dat z’n songs van een puurheid zijn die lang ongezien is geweest in de popmuziek – al is hij schizofreen en gestoord genoeg om dat te begraven onder het soort arrangementen die hij overhield aan z’n R. Stevie Moore-fetisj. Leuk concert in Trix enkele weken geleden. En laten we hem bovendien dankbaar zijn voor het opgraven van de verborgen seventies-parel Dreamin’ Wild van de broers Donnie & Joe Emerson (beluister hier hun nr. ‘Baby’ dat Pink op deze plaat coverde (net zoals ook Dean Blunt en Inga Copeland het nr prachtig bewerkten op hun plaat Black Is Beautiful die deze lijst nét niet gehaald heeft) http://www.youtube.com/watch?v=ONIJXHvoynw )

7 The xx – Coexist

Ik geef het toe: ik was een van die critici die er niet in geloofde dat The xx zijn hors categorie debuut een waardige opvolger zou kunnen schenken. Boy, heb ik even ongelijk gekregen. 

8 Daughn Gibson – All Hell

James Blake & Nicolas Jaar kregen een baby die met country- en gospel-samples speelt en gezegend is met een stem die het midden houdt tussen Scott Walker en Lee Hazlewood. 

9 Actress – R.I.P.

Electronicaplaat van het jaar. Een grijze hoodie en een laptop is all it takes. 

10 Cloud Nothings – Attack On Memory

Hoe klinken kids die zijn opgegroeid op een verschrikkelijk dieet van The Offspring en Blink 182 nu als volwassene, vervuld met een woede die nog zijn doel zoekt en met afgrijzen terugkijkend op een opvoeding die het toeliet dat ze luie, apathische 21st Century Digital Boys (cfr. Bad Religion) werden? Als Cloud Nothings, zo blijkt. Zeitgeist is het woord.

11 Bat For Lashes – The Haunted Man

De bevestiging.

12 Bob Dylan – Tempest

Moest hij nog bevestigen? Maar hey, ik ben dan ook zo iemand die schaamteloos àlles van Dylan goed vindt (zélfs die kerstplaat en z’n eighties gospelstuff, ja). Toch: nonkel Bob schrijft en sneert als in z’n hoogdagen.

13 Ty Segall Band – Slaughterhouse

Ty Segall was zonder meer de meest productieve muzikant van het jaar. Een paar soloplaten, een handjevol EP’s, een samenwerking met White Fence en dan deze Slaughterhouse als The Ty Segall Band. Psychedelische garagerock grand cru. In augustus in Trix ook live verdomd indrukwekkend (zeker als je weet dat hij die avond moest opboksen tegen drie rocka/psychobilly-acts én, nog erger, hun publiek).

14 The Tallest Man On Earth – There’s No Leaving Now

Kleine jongens worden groots. Ik roep al jaren dat de kleine Zweed de shit is voor wie van lekker intieme en rustieke folksongs houdt, en ik ben dan ook heel erg blij dat hij eindelijk het grote publiek heeft weten aan te boren dat hij altijd al verdiende (cfr. zijn subliem Pukkelpop-concert).

15 Creature With The Atom Brain – The Birds Fly Low

Wat mij betreft zijn de Creatures van Aldo Struyf nog steeds de allerbest liveband, al hebben ze ondertussen wel stevige concurrentie gekregen van Dans Dans. Meest complete Creature plaat tot nog toe. Acht keer gezien dit jaar, acht keer subliem.

16 Richard Hawley – Standing At The Skye’s Edge

Hoewel de fans van ‘Hawley de crooner’ zijn afgehaakt, schuilt er onder dat laagje psychedelische garagerock toch nog een rijkdom aan het soort prachtsongs die platen als Cole’s Corner en Truelove’s Gutter sierden – alle drie de platen horen ze thuis in élk platenrek.

17 Animal Collective – Centipede Hz

De enige van die weirde, kleurrijke Brooklyn-scene die plaat na plaat kwaliteit blijven afleveren. (met Gang Gang Dance als stevige tweede, hun nieuwe plaat volgt volgend jaar.)

18 Django Django – Django Django

Schotse nerds die een nieuw geluid hebben uitgevonden – of tenminste bestaande geluiden zo in, op, naast, over en langs mekaar flikkerden dat er iets nieuws en hoogst interessant uit gepuurd werd.

19 OFF! – OFF!

Punk is dood? Integendeel. Black Flag- en Circle Jerks-legende Keith Morris trok wat jonkies aan en trekt je met songs die flirten met de 1-minuut-grens een nieuwe reet. OFF! in het Area 51 skatepark in Eindhoven is by far het stevigste en meest gemene concert dat ik dit jaar heb mogen zien.

20 Neneh Cherry & The Thing – Cherry Thing

Popzangeres gaat de flirt aan met free jazzers. Covers van ondere Madvillain en een heerlijk steekspel met de grenzen van wat het menselijk brein op gebied van muziek aankan.

21 Jeremiah Jae – Raw Money Raps

Uit de stal van Flying Lotus en z’n Brainfeeder label. Nog ruwe hip hop-plaat die een fantastische toekomst voorspelt. 

22 Alt-J – An Awesome Wave

Als u deze nog niet heeft gehoord/kent, is de kans groot dat u uw jaar gevuld heeft met kaartspelletjes met het lijk van de dwergporno-dubbelganger van Gordon Ramsey in dat dassenhol waar hij werd teruggevonden (http://www.waarmaarraar.nl/pages/re/66342/Dwergpornodubbelganger_Ramsay_dood.html)

23 Bobby Womack – The Bravest Man In The Universe

Bobby Womack kreeg van XL-baas Richard Russell en Damon ‘hij die nooit slaapt en platen schijt’ Albarn dezelfde behandeling als Gil Scott-Heron enkele jaren geleden met I’m New Here. Megaplaat.

24 Baroness – Yellow & Green

Nee, veel sludge valt er niet meer te vinden. Maar wat een prachtig en totaal muziekstuk! 2012 had hun jaar moeten worden, helaas werd alles aan flarden geblazen door een ongeval met de tourbus. John Baizley en co werken momenteel hard aan een comeback, al moeten ze eerst voldoende revalideren om überhaupt nog gitaar te kúnnen spelen.

25 Converge – All We Love We Leave Behind

Een mokerslag van een plaat en een uppercut van een concert in Magasin4 vorige maand.

26 Swans – The Seer

Het is quasi onmogelijk om het ‘waarom’ van Swans uit te leggen aan iemand die de band niet of nauwelijks kent. Ga ze vooral live zien, in het voorjaar in Trix bijvoorbeeld.

27 Grizzly Bear – Shields

Nog zo’n band waarvan ik niet had verwacht dat ze de zo hoge verwachtingen zouden kunnen inlossen. En opnieuw kreeg ik een overschot van ongelijk. Sorry Grizzly Bear boys.

28 Amenra – Mass V

Een band die in heel Europa al jaren gevierd wordt en steevast een plaats krijgt op de meest gerenommeerde festivals. Nu eindelijk ook hier, in de heimat, bedankt met massaal respect. Post hardcore/sludge/black metal die klinkt als het einde van de wereld in slow motion.

29 Mark Lanegan – Blues Funeral

Bubblegum 2. Zowel in Trix als in de Cirque Royal magistraal met z’n Belgische band die bestaat uit Aldo Struyf (obviously), Fred Lyenn, Steven Janssens en J-P De Gheest.

30 Goat – World Music

Vreemde Zweedse voodoo-commune scoort nét iets meer met z’n mysterieuze verhaal dan met deze plaat, niettemin is World Music een heerlijk stukje fuzzfunk.

31 Kendrick Lamar – good kid, m.A.A.d city

De gastcolleges ‘How To: doorbreken’ werden dit jaar gegeven door Kendrick Lamar.

32 Gaslamp Killer – Breakthrough

Eindelijk het volwaardige debuut van The Gaslamp Killer! Een weinig coherente plaat vanwege al die samenwerkingen (oa Gonjasufi, Adrian Younge,…), maar een hoogst interessante doorheen The Gaslamp Killers gespleten persoonlijkheden, ook vanwege al die samenwerkingen.

33 Cat Power – Sun

Ja, ik heb een zwak voor vrouwen met een stevige hoek af.

34 De Held – De Held

Omdat er ook een patriot in mij schuilt – ergens toch, en allerminst Vlaamsch gezind. Maar als er één Nederlandstalige plaat dit jaar indruk heeft gemaakt, dan deze wel.

35 Flying Horseman – Twist

In hoofdletters: BERT DOCKX IS EEN GITAARGENIE. Zowel met Dans Dans als met z’n theaterwerk, en zeker ook met z’n eigen band Flying Horseman. Het is dit soort muzikanten waarmee we in het buitenland kunnen uitpakken. Gaat dat live zien! En snel een beetje!

36 How To Dress Well – Total Loss

The Weeknd wie?

37 Willis Earl Beal – Acousmatic Sorcery

Het zwarte bastaardkind van een dronken avondje sodomie tussen Tom Waits (de jonge) en Bobby Womack (de oude). Hij tourt nu als muzikant, maar doet dat slechts om geld te sparen om zich snel aan een schrijverscarrière te kunnen zetten. Omdat alle beetjes helpen heb ik z’n plaat dan maar in tienvoud gekocht – u weet wat u van mij zal krijgen met Kerstmis.

38 Leonard Cohen – Old Ideas

Omdat bij nonkel Leo zelfs clichés en boutades tot romantiek worden verheven: oud maar niet versleten!

39 The Scissor Sisters – Magic Hour

Als er al een giechelige nicht in mij schuilt, kunnen alleen Rob Halford van Judas Priest en The Scissor Sisters die wakker schudden. Gezien in The Shepherd’s Bush en sindsdien fan voor het leven. Baby Come Home is een popsong zoals er veel te weinig geschreven worden.

40 Cold Specks – I Predict A Graceful Explosion

Beetje blues en folk van Alan Lomax, wat Tom Waits, streepje Bill Callahan en een duister sluimerend sfeertje dat door niemand anders dan PJ Harvey-buddy Rob Ellis werd georchestreerd.

41 Jack White – Blunderbuss

Op Tom Waits na kan geen enkele blanke man de blues zingen zoals het hoort, da’s nu eenmaal een feit. Maar ze spelen, daarvoor moet je momenteel bij Jack White zijn. Alles wat hij doet is goed (al zitten er een paar valkuilen tussen de White Stripes-platen) en Blunderbuss behoort tot z’n beste werk.

42 High On Fire – De Vermis Mysteriis

Sleep-gitarist Matt Pike doet het met zijn High On Fire allemaal wat sneller en levert met De Vermiss Mysteriis z’n beste plaat tot nog toe af. Binnenkort twee avonden op Roadburn (één avond voor het vroege, trage werk, de andere voor de nieuwere en snellere stuff). King Of Days is misschien wel het beste metalnummer van het jaar.

43 Poliça – Give You The Ghost

Heerlijk dromerige plaat, live net iets minder sterk.

44 Simone Felice – Simone Felice

De oudste der Felice Brothers zingt zoals hij schrijft (lees nu onmiddelijk z’n boek Black Jesus, bij voorkeur in het Engels). Songs als New York Times, Bobby Ray, Charade,… grijpen je naar de keel en onttrekken watervallen van tranen terwijl je meeleeft de protagonisten in de songs.

45 Spiritualized – Sweet Heart Sweet Light

Jason Pierce kan weinig fout doen. Dat dat zelfs een behoorlijk objectieve stelling is, bewees hij dit jaar met Sweet Heart Sweet Light.

46 Dez Mona – A Gentleman’s Agreement

Gregory Frateur kan weinig fout doen. Dat dat zelfs.. You get it.

47 Trash Talk – 119

Als Keith Morris met OFF! bewees dat de oude garde nog weet wat punk is, zorgde 119 van Trash Talk voor het bewijs dat ook de jeugd nog fors tegen de schenen van The Man weet te stampen. Vorig jaar waren er al de ‘no-good-for-no-shit’ schelmen van Cerebral Ballzy, maar terwijl zij briesten over pizza, meisjes met beugels binnendoen en skaten, schopt Trash Talk je opnieuw een geweten met songs vol snedige maatschappijkritiek – en skaten. Het bewijs dat er anno 2012 nog degelijk ruimte is voor oprechtheid en een DIY-aanpak. Als voorprogramma van OFF! gezien in het skatepark in Eindhoven en daar een paar littekens aan overgehouden die bewijzen dat het een motherfucker van een gig was. 

48 Purity Ring – Shrines

Cold of chill wave noemt men dat, zeker? Ik noem het: een schone plaat.

49 Andy Stott – Luxury Problems

Na vorig jaar te verbluffen met Passed Me By/ We Stay Together, pakte Andy Stott opnieuw uit met een dubby, minimalistische technoplaat die je de stuipen op het lijf jaagt. Een plaat die pas z’n ware schoonheid laat zien als je ze kan beluisteren terwijl je helemaal alleen, en met gedimde lichten, languit in je zetel ligt – mét hoofdtelefoon. (Nu goed, je hoort eigenlijk àlle (niet-live) muziek in exact die setting te beluisteren, niwaar?)

50 Lee Fields – Faithful Man

Vorig jaar zorgde Charles Bradley (en ja, ook een beetje Sharon Jones, Sugarman3, The Menahan Street Band,… heel de Daptone-stal eigenlijk) voor een knaller van een debuut dat gevolgd werd door een soortement heropleving van de vintage soul. Dit jaar bewees – eveneens ex-James Brown-imitator – Lee Fields dat zijn ‘comebackplaat’ My World geen lucky shot was. Vintage soul dus, die druipt van het zweet en doordrenkt is van het bloed van een GB-zakje vol gebroken harten. Ik zou niet meer kunnen leven zonder songs als ‘You’re The Kind Of Girl’, ‘I Still Got It’ en ‘Wish You Were Here’. Zowel in Trix als in Het Depot leverde hij een megaconcert af dat je deed hunkeren naar de hoogdagen van Al Green, James Brown, Bill Withers, Curtis,…

 

AANVULLING: Niet vergeten, maar simpelweg te laat ontdekt wat voor fijne platen het zijn:

Balthazar – Rats

Pig Destroyer – Book Burner

Goose – Control Control Control

Fiona Apple – The Idler Wheel Is Wiser Than the Driver of the Screw and Whipping Cords Will Serve You More Than Ropes Will Ever Do

SX – Arche

Jim Jones Revue – Savage Heart

Mala – Mala In Cuba

 

EERVOLLE VERMELDINGEN

John Talabot – Fin

Bruce Springsteen – Wrecking Ball

Graveyard – Lights Out

Rival Sons – Head Down

Perfume Genius – Put Your Back N 2 It

Zulu Winter – Language

Giant Giant Sand – Tucson

Field Music – Plumb

The Bony King Of Nowhere – The Bony King Of Nowhere

Blaudzun – Heavy Flowers

Twin Shadow – Confess

Manowar – The Lord Of Steel

Black Breath – Sentenced To Life

Napalm Death – Utilitarian

Winterfylleth – The Threnody Of Triumph

Municipal Waste – The Fatal Feast

Mochten niet meedoen omdat het EP’s zijn: Toxic Shock en TNGHT